Autoryzacja wywiadu prasowego

Osoba udzielająca wywiadu lub przekazująca informacje dziennikarzowi, które powołuje on w tekście publikacji, odpowiada za naruszenie dóbr osobistych innej osoby wypowiedzią lub udzieloną informacją. Jednakże istotne znaczenie ma bezsprzeczne ustalenie, czy rzeczywiście w tych wypowiedziach lub informacjach powoływanych w tekście znalazły się określenia naruszające dobra osobiste innej osoby. Ustalenie to jest łatwiejsze, jeżeli sporny tekst publikacji był autoryzowany przez osobę udzielającą wywiadu (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2005 roku, IV CK 519/04, OSNC 205/9/165).W rozpoznawanej sprawie sporne publikacje prasowe nie były przez pozwanego autoryzowane. Nie miał on zatem wpływu na wybór przez autora tytułu artykułu, ani konkretnych określeń w jego treści. W konsekwencji nie można też przyjąć, że zostało wykazane, zgodnie z ogólną regułą dowodową wyrażoną w art. 6 k.c., iż publikacje prasowe, w których użyto określeń, mających naruszać dobra osobiste powoda, zawierały dosłownie przytoczone wypowiedzi pozwanego. Nie można bowiem wykluczyć, że wypowiedzi pozwanego zostały przedstawione inaczej niż miało to miejsce w rzeczywistości. Takim właśnie przypadkom ma zapobiegać instytucja autoryzacji wypowiedzi, uregulowana w art. 14 ust.2 prawa prasowego, a dotycząca tego fragmentu materiału prasowego, który jest dosłownie cytowaną wypowiedzią. Jednakże nawet pomimo takiego zabezpieczenia, możliwości manipulacji wciąż są duże. W doktrynie wyraża się poglądy, iż nawet pomimo autoryzacji możliwe są takie naruszenia jak: przekręcenie treści wypowiedzi, dopisywanie słów i zdań, których rozmówca nie wypowiedział, manipulowanie treścią poprzez zamianę fragmentów wypowiedzi i inne (por. A. Sobczak „Prawo prasowe. Podręcznik akademicki, Warszawa 2000, s. 331).W przypadku zatem braku autoryzacji, treść dosłownej wypowiedzi osoby udzielającej wywiadu autorowi materiału prasowego może zostać ustalona także za pomocą innych środków dowodowych, a w szczególności na podstawie zeznań przesłuchanego w sprawie świadka - autora materiału, bądź nawet zeznań tej osoby, która była jego rozmówcą.I ACa 129/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Białymstoku z 2014-05-30