Opracowanie jako przedmiot prawa autorskiego

Opracowanie, aby stało się przedmiotem prawa autorskiego, musi wykazywać własne cechy twórcze, a zakwalifikowanie wystawy fotografii jako utworu zależnego wzbudza istotne trudności. Co prawda dochodzi w takim wypadku do wykorzystania, „przejęcia utworu macierzystego (fotografii), który pozostaje rozpoznawalny, a każda eksploatacja wystawy jest jednocześnie eksploatacją fotografii, trudno tu jednak mówić o przekształceniu, przerobieniu czy ingerencji w cudzy utwór w takim rozumieniu, jakim zazwyczaj charakteryzuje się opracowanie na tle powołanego przepisu. Ponadto, każda wystawa wymaga podjęcia licznych czynności, takich jak układ fotografii, sposób ich rozmieszczenia, podpisy, kolorystyka, oświetlenie i temu podobne, lecz najczęściej czynności te wymagają zaangażowania umiejętności o charakterze technicznym i chociaż niewątpliwie „fachowym, to nie znaczy – twórczym, cechującym się inwencją artystyczną (Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 26 stycznia 2011 r. IV CSK 274/2010).O tym czy dany utwór jest przedmiotem prawa autorskiego decydują jego cechy, a nie wola stron zawarta w umowie. Przedmiot tłumaczenia jest utworem w rozumieniu art. 2 ust. 1 prawa autorskiego. Dokonany przez tłumacza wybór słowa w języku obcym, spośród kilku jego znaczeń, odpowiadającego danemu słowu w języku polskim, świadczy o twórczym i indywidualnym charakterze opracowania dokonanego przez tłumacza (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 maja 2010 r. I ACa 129/2010).