Projekt strony internetowej jako utwór

Projekt strony internetowej (...) może być kwalifikowany jako utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Taka ocena jest zgodna z ogólna tendencją objęcia ochrona prawa autorskiego także sferę komputerowo – wirtualną. Projekt przedmiotowy był wynikiem procesu twórczego trzech osób, w tym powódki. Objął on opracowanie schematu prezentowania informacji, kolorystyki, rodzaju czcionki, rozkładu poszczególnych elementów graficznych i tekstowych oraz współkomponowania się tych elementów z salonami usługowymi, których strona dotyczyła. W rezultacie tych działań powstał oryginalny utwór o cechach indywidualnych.Powódka wykazała, że jest współtwórcą przedmiotowego utworu i na podstawie art. 9 ust. 4 prawa autorskiego ma legitymację czynną w niniejszej sprawie.Z kolei pozwana była legitymowana biernie ponieważ domena (...) w okresie spornym, do lutego 2009 r., była własnością pozwanej. Okoliczność zaś, że w kwietniu 2012 r. pozwana zbyła prawa do tej domeny, nie ma znaczenia.Powódka odwoływała się do dyspozycji art. 16 prawa autorskiego i Sąd pierwszej instancji podzielił jej stanowisko, że doszło do naruszenia osobistych praw autorskich powódki. Strona pozwana wykorzystała w swojej stronie internetowej projekt łudząco podobny do projektu powódki. Analiza porównawcza obu stron, zdaniem Sądu Okręgowego, wykazała, że wiele elementów było identycznych lub podobnych, a tylko nieliczne szczegóły są inne (zdjęcia). Daleko idące podobieństwo miało miejsce w przypadku ogólnej formy i kolorystyki strony, sposobu wejścia na stronę i zaprezentowania logo firmy, przejścia do strony głównej, układu menu i sposobu jego rozwijania, bloków tematycznych, proporcji, czy sposobu odsłaniania tekstu (w prawo). Sama pozwana firma przyznała, że doszło do naruszenia praw autorskich powódki i podjęła się modyfikacji swej strony. Ta okoliczność dodatkowo przesądzała o istnieniu podstaw żądania pozwu. Sąd odwołał się także do art. 78 prawa autorskiego.I ACa 1224/12 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Warszawie z 2013-04-10