Naruszenie zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy

Należy również odnieść się do podstawy prawnej roszczenia dochodzonego od pozwanego przez powódkę. Powódka opierała swoje roszczenie na rzekomym złamaniu przez J. R. warunków umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy z 28 lutego 2014 r., co miałoby skutkować odpowiedzialnością pozwanego w wysokości 20.000,00 zł. W pozwie złożonym w niniejszej sprawie powódka wnosiła o zasądzenie na jej rzecz odszkodowania – kary umownej w wysokości 20.000,00 zł. Jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia pełnomocnik powódki wskazała art. 1011 K.p. w zw. z art. 1012 K.pTakie sformułowanie nie może zostać uznane za prawidłowe. Oba te terminy nie są stosowane zamiennie i na gruncie obowiązującego prawa nie posiadają tego samego znaczenia, zakresu pojęciowego. Różnią się także przesłankami, które warunkują możność dochodzenia danego roszczenia na ich podstawie. Warunkiem poniesienia odpowiedzialności, dochodzonej na podstawie art. 1011 k.p. w zw. z art. 1012 k.p. jest udowodnienie przez pracodawcę (powódkę) naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji, które spowodowało u pracodawcy szkodę i związek przyczynowy między zachowaniem pracownika, a powstaniem szkody. Powódka powinna była również wykazać wysokość poniesionej przez siebie szkody. W wyroku z 06 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II PK 229/10) Sąd Najwyższy podniósł, że „Zgodnie z art. 1012 k.p. były pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną byłemu pracodawcy wskutek naruszenia umowy o zakazie konkurencji na podstawie kodeksu cywilnego. Ponosi więc odpowiedzialność w pełnej wysokości (niezależnie od stopnia winy) i ma zastosowanie domniemanie jego odpowiedzialności (art. 361 § 1 i art. 471 k.c.). Zgodnie z regułami kodeksu cywilnego pracodawcę obciąża dowód naruszenia umowy, szkody i jej wysokości oraz normalnego związku przyczynowego między naruszeniem umowy a szkodą.IV P 390/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Ostrołęce z 2015-03-09