Porzucenie pracy przez pracownika

Między nieusprawiedliwioną nieobecnością pracownika w pracy a jej porzuceniem zachodzi istotna różnica. Nieobecność pracownika w pracy jest faktem, z którym - w zależności od jego przyczyn - ustawa wiąże różne skutki prawne. Nieobecny i nie świadczący, w związku z tym, pracy pracownik nie zachowuje - w zasadzie - prawa do wynagrodzenia, naraża się na kary porządkowe, na rozwiązanie z nim przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia. O przyczynie niestawienia się do pracy pracownik obowiązany jest zawiadomić pracodawcę. Brak takiego zawiadomienia stwarza domniemanie, że pracownik porzucił pracę. Pracownik nie jest jednak pozbawiony możności obalenia tego domniemania przez wykazanie, że w rzeczywistości jego nieobecność w pracy w konkretnej sytuacji faktycznej, nie mogła być przez zakład pracy rozumiana jako przejaw woli uchylania się - bez prawnego usprawiedliwienia - od obowiązku świadczenia pracy na rzecz zakładu pracy (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 marca 1977 r., I PRN 28/77).