Wszczęcie postępowania karnoskarbowego

Dla przedłużenia karalności przestępstwa skarbowego decydujące znaczenie ma jak wskazano powyżej zgodnie z art. 44 § 5 kks wszczęcie postępowania przeciwko osobie, w okresie wskazanym w § 1 wymienionego artykułu, istotne zatem w sprawie niniejszej pozostaje określenie momentu przekształcenia postępowania z prowadzonego w fazie „in rem w fazę „ad personam.Analizując powyższe zwrócić należy uwagę, iż w praktyce orzeczniczej jakkolwiek przedstawione zostało stanowisko zawarte w postanowieniu z dnia 13 czerwca 2012 roku II KK 302/11 podkreślenia jednakże wymaga, iż prezentowany jest także pogląd wyrażający się uznaniem, iż wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów nie można utożsamiać z jego sporządzeniem, gdyż wydanie postanowienia oznacza zarazem jego uzewnętrznienie. Aby postanowienie to zostało uznane za wydanie, czyli prawnie skuteczne, niezbędne jest kumulatywne spełnienie 3 warunków: sporządzenie postanowienia, jego niezwłoczne ogłoszenie i przesłuchanie podejrzanego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2007 roku IV KK 31/07). Zwrócić nadto należy również uwagę na stanowisko Sądu Najwyższego przedstawione w wyroku z dnia 7 listopada 2006 roku w którym Sąd Najwyższy wskazał, iż zgodnie z art. 44 § 5 k.k.s., jeżeli przed upływem podstawowego okresu przedawnienia karalności wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność (...) ustaje z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu. Decydujące zatem znaczenie ma moment wszczęcia postępowania wobec sprawcy, a oceniać go należy na podstawie treści stosownych przepisów Kodeksu postępowania karnego - art. 71 § 1 i art. 313 § 1, mających zastosowanie poprzez art. 113 § 1 k.k.s. Przekształcenie dochodzenia z pierwszej fazy w drugą, a tym samym przedłużenie okresu karalności o dalsze 5 lat, następuje wraz z wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów - art. 71 § 1 k.p.k. Znaczenie terminu wydanie i odkodowanie wynikających z niego norm prawnych może nastąpić jedynie przez pryzmat treści art. 313 § 1 k.p.k. Pomiędzy terminami wydanie postanowienia z art. 71 § 1 k.p.k. a sporządzenie z art. 313 § 1 k.p.k. zachodzi istotna różnica, jako że dla wydania niezbędne jest dopełnienie kolejnych czynności procesowych określonych w tym drugim przepisie, w piśmiennictwie nazywanych promulgacją postanowienia, niezbędną dla skuteczności tej procesowej czynności (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2006 roku IV KK 150/06).Wskazać ponadto także należy, iż na wymóg promulgacji, ogłoszenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów dla możliwości stwierdzenia, iż zostało wszczęte postępowanie przeciwko osobie (a w związku z powyższym również możliwości przedłużenia okresu karalności za zasadach określonych w § 5 art. 44 kks) wskazuje się tak w doktrynie jak i piśmiennictwie. Odnośnie powyższego zagadnienia wypowiedział się Tomasz Grzegorczyk stwierdzając, iż „warunkiem przedłużenia podstawowego okresu przedłużenia pozostaje wszczęcie w podstawowym okresie postępowania przeciwko sprawcy. Wszczęte ma być postępowanie karne, gdyż jedynie takiego dotyczy Kodeks, i ma ono być wszczęte przeciwko „sprawcy przestępstwa skarbowego, tzn. ma to być postępowanie in personam (po przedstawieniu zarzutów), wobec osoby, co do której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa i która okazuje się „sprawcą, gdyż ustawa mówi tu o przedawnieniu karalności popełnionego „przez niego przestępstwa; jest to więc konstrukcja taka jak w art. 102 Kodeksu karnego. Zatem przedstawienie zarzutów osobie, która nie okazała się sprawcą danego czynu i umorzono wobec niej proces, nie wydłuża jeszcze terminu przedawnienia karalności tego czynu. Dopiero przedstawienie zarzutu, w okresie wskazanym w § 1 i 2 art. 44, tej osobie, która pozostaje następnie przez dalszy czas procesu jego podmiotem, przedłuża ten termin (T. Grzegorczyk Przedawnienie karalności czynów skarbowych ABC nr 71863 a także Kodeks Karny Skarbowy Komentarz System Informacji Prawnej Lex). Podobnie wypowiedział się także Grzegorz Łabuda wskazując, iż „wydanie postanowienia o przedstawieniu zarzutów nie jest tożsame z jego sporządzeniem. Czynność wydania jest czymś więcej niż czynność sporządzenia, oznacza ona bowiem uzewnętrznienie postanowienia o przedstawieniu zarzutów. Wynika z tego, że momentem wszczęcia postępowania przeciwko osobie jest czas ogłoszenia podejrzanemu zarzutu, nie zaś czas sporządzenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów (Kardas P., Łabuda G., Razowski T. Kodeks Karny Skarbowy Komentarz System Informacji Prawnej Lex por. także R. A. Stefański Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2009 r. IV KK 256/08).IV Ka 117/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Świdnicy z 2014-03-28