Zastrzeżenie własności rzeczy sprzedanej

Niewątpliwie powołane uregulowanie umowne zakwalifikować należy jako zastrzeżenie prawa własności rzeczy sprzedanej, przewidziane w art. 589 k.c., zgodnie z którym jeżeli sprzedawca zastrzegł sobie własność sprzedanej rzeczy ruchomej aż do uiszczenia ceny, poczytuje się w razie wątpliwości, że przeniesienie własności rzeczy nastąpiło pod warunkiem zawieszającym, w myśl zaś art. 590 § 1 k.c., jeżeli rzecz zostaje kupującemu wydana, zastrzeżenie własności powinno być stwierdzone pismem. Jest ono skuteczne względem wierzycieli kupującego, jeżeli pismo ma datę pewną.W świetle przedstawionych uregulowań każda sprzedaż połączona z elementem kredytowym, tj. gdy zapłata całości lub choćby części ceny ma nastąpić w przyszłości, może być powiązana z zastrzeżeniem, że własność rzeczy przejdzie na kupującego dopiero po zapłaceniu całej ceny (łac. pactum reservati dominii). Dopiero ziszczenie się warunku zawieszającego powoduje z mocy samego prawa przejście własności rzeczy na kupującego (W. Czachórski, Zobowiązania, 2009, s. 420). Nie budzi wątpliwości, że prawo własności rzeczy może zastrzec także wykonawca w ramach innych umów prowadzących do odpłatnego przeniesienia własności, aż do uiszczenia wynagrodzenia, na zasadzie swobody umów ( zob. w odniesieniu do umowy o dzieło wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 18 października 2007 roku, I ACa 146/07, Lex nr 370695).I C 1002/10 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2012-02-15